Finanse Królestwa Polskiego - Bank Polski
W początkach istnienia Królestwo Polskie cierpiało na wielkie niedobory finansowe. Deficyt budżetowy przekraczał 30 mln zł rocznie.
Z tego powodu podobno zastanawiano się nawet w Petersburgu nad zniesieniem odrębności Królestwa. Sytuację uratował ks. Drucki-Lubecki, który przeprowadził gruntowną sanację skarbowości. Wprowadził drastyczne oszczędności, ściągnął zaległe podatki i zarządził nowe.
Niezmiernie uciążliwe dla ludności były podatki pośrednie, m.in. od soli, wódki, uboju bydła i od tytoniu. Działalność Lubeckiego doprowadziła szybko do zrównoważenia budżetu, a nawet stworzenia rezerw skarbowych.
Dużą rolę w polityce skarbowej państwa odgrywał Bank Polski, założony w 1828 roku Głównym jego celem było zaspokojenie długu publicznego, tudzież rozszerzenie handlu, kredytu i przemysłu narodowego.
Bank emitował wymienialne na srebro papierowe pieniądze, kontrolował istniejącą od 1817 roku giełdę w Warszawie, udzielał pożyczek wytwórcom i na własny rachunek prowadził handel zbożem w Gdańsku oraz w portach holenderskich, angielskich i francuskich.
Dzięki staraniom ks. Lubeckiego Królestwo uzyskało w 1822 roku niezwykle korzystną taryfę celną do handlu z Rosją. Cło wywozowe od fabrykatów wytworzonych w Królestwie wynosiło tylko 3%, a tranzyt przez Rosję do Chin miał być wolny od opłaty celnej. Jednocześnie utrudniono wwóz towarów włókienniczych z Prus i Austrii do Królestwa, podnosząc cło do 40%, a od wyrobów bawełnianych nawet do 100%. Królestwo chronione skutecznie od zachodu, uzyskało dla swoich wyrobów obszerne rynki zbytu w Rosji i dalej - na Dalekim Wschodzie.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
