Liga Narodowa - polityczne narzędzie Romana Dmowskiego
Liga Narodowa - tajna trójzaborowa organizacja założona w 1893 roku poprzez przekształcenie Ligi Polskiej.
Organizacja powstała z inicjatywy Romana Dmowskiego, który sformułował także jej program ("Nasz patriotyzm"), uzupełniony następnie przez Zygmunta Balickiego ("Egoizm narodowy wobec etyki").
Liga głosiła solidaryzm społeczny i odcinała się od walki klasowej. Prowadziła akcje propagandowe, mające na celu budzenie świadomości narodowej w skali całego kraju (wszechpolskość) oraz popierała walkę z germanizacją i rusyfikacją, sprzeciwiając się polityce ugodowej z zaborcami.
Oddziaływała na społeczeństwo poprzez partie polityczne i organizacje społeczne. Z czasem stała się ona ośrodkiem dyspozycyjnym endecji, a jej masowymi organizacjami były: Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne i Związek Młodzieży Polskiej "Zet".
Organem prasowym Ligi był "Przegląd Wszechpolski".
W 1905 roku Liga manifestowała swoją kontrrewolucyjną postawę, organizując akcje rozbijające manifestacje robotnicze i strajki.
W 1908 roku nastąpił przełom w działalności Ligi i zmiana orientacji politycznej; odtąd - zgodnie z postulatami Dmowskiego - jedynym sojusznikiem Polaków w walce o niepodległość mogła być Rosja.
Liga Narodowa rozwiązała się w 1927 roku.
Oprócz Dmowskiego i Balickiego czołowym jej działaczem był Jan Ludwik Popławski, redaktor głównych organów prasowych endecji.
------
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 1999
