​Andrzej Bobola (30 XI 1591 - 16 V 1657)

Jezuita, święty.

Jezuita, święty.

Po studiach w Akademii Wileńskiej prowadził ożywioną działalność kaznodziejską i duszpasterską w różnych ośrodkach jezuickich (kolejno Nieśwież, Wilno, Bobrujsk, Płock, Łomża). Od roku 1642 kierował kolegium w Pińsku, zakładając tam Sodalicję Mariańską i uprawiając działalność misyjną.  Nawrócił wielu wyznawców prawosławia na katolicyzm, przez co nazywano go nawet apostołem Pińszczyzny, a od cech charakteru "duszochwatem". 

Sukcesy w akcji misyjnej spowodowały wzrost niechęci do jezuitów ludności przywiązanej do wiary przodków, mającej obrońców w Kozakach Chmielnickiego. Podczas rzezi katolików w Janowie Poleskim  (maj  1657) zginął zamęczony na rynku miejskim. Jego ciało po długiej peregrynacji (Pińsk, Połock, Moskwa, Rzym) spoczęło   w roku 1938 w Warszawie, w kaplicy jezuitów przy ul. Rakowieckiej. Szerzący się od początków XVIII w. kult Andrzeja Boboli doprowadził do jego beatyfikacji (1853) i kanonizacji (1938).

Reklama



Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000

INTERIA.PL
Dowiedz się więcej na temat: Bohdan Chmielnicki
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy