​Bacciarelli Marcello (1731 - 5 I 1818)

Pochodził z Rzymu. Pracował na dworach monarszych w Dreźnie i Wiedniu. Do Warszawy sprowadził go w roku 1766 król Stanisław August. Namalował cykl portretów władców polskich, wybitnych Polaków i kompozycje historyczne, a także wiele portretów króla, jego rodziny i dygnitarzy dworskich - w sumie kilkaset dzieł. Doradzał królowi w sprawach artystycznych, zakupu obrazów, rzeźb i kosztownych sprzętów do rezydencji królewskich, urządzał pomieszczenia na Zamku Warszawskim i w Łazienkach, a nawet organizował uroczystości dworskie. Od 1786 roku sprawował urząd generalnego dyrektora budowli królewskich. 

Po ostatnim rozbiorze (1795) pozostał w Warszawie, opiekując się zbiorami królewskimi. W roku 1807 został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a na uniwersytecie objął stanowisko   profesora  malarstwa i dziekana. Był członkiem wielu zagranicznych akademii malarskich. Wychował liczne grono uczniów.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000