Goszczyński Seweryn (4 XI 1801 - 25 II 1876)
Poeta, publicysta, działacz polityczny.
Po przybyciu z Ukrainy do Warszawy (1820) wstąpił do tajnego związku Wolnych Braci Polaków. Współuczestniczył w przygotowaniach do powstania listopadowego, brał udział w ataku na Belweder. Po upadku powstania schronił się w Galicji. Uczestniczył w ruchach spiskowych, założył tajny Związek Dwudziestu Jeden we Lwowie (1832), współtwórca Stowarzyszenia Ludu Polskiego (Kraków, 1835).
Zagrożony represjami policyjnymi w 1838 roku wyemigrował do Francji. Wstąpił do Koła Towiańczyków (1842) i został jego sekretarzem. W 1872 roku powrócił do kraju i osiadł we Lwowie, gdzie w 1875 roku obchodzono jubileusz 50-lecia jego pracy pisarskiej. Wydał m.in. powieść poetycką Zamek kaniowski (1828), uznaną za jedno z arcydzieł polskiej literatury romantycznej; nadto m.in. wspomnienia Dziennik podróży do Tatrów (1853) i Noc belwederska (1869), poemat: Posłanie do Polski (1869), rozprawę krytyczną: Nowa epoka poezji polskiej (1835).
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
