Jadwiga (21 IX 1457 - 18 II 1502)

Młodość spędziła na dworze w Krakowie. Kiedy miała jedenaście lat pojawił się pierwszy pretendent do jej ręki, Maciej Korwin, szukający w Polsce wsparcia przeciwko Jerzemu z Podiebradów. Jego starania zostały odrzucone, mimo to jeszcze w 1469, 1471 i 1473 roku ponawiał zabiegi. Strona polska odrzucała te propozycje, licząc na związek z Habsburgami, ponadto królowa Elżbieta traktowała konkurenta jako niegodnego królewny ze względu na jego pochodzenie.

Z propozycjami mariażu wystąpił także książę Albrecht IV z Monachium i Jerzy bawarski, syn Ludwika IX. Zdecydowano się na tego drugiego, który należał do opozycji antycesarskiej i antypapieskiej. Z punktu widzenie interesów państwa, wobec popierania przez cesarza i papieża Zakonu Krzyżackiego, związek ten mógł być korzystny. Wesele landshuckie (1475) ze względu na rozmach i wystawność należało do największych uroczystości w ówczesnej Europie i do dziś co trzy lata organizuje się w Bawarii wielki festyn ludowy na pamiątkę tego wydarzenia.

Była to także impreza polityczna, na której doszło do spotkania cesarza z książętami Rzeszy. Małżeństwo nie układało się najlepiej. Jerzy wiódł hulaszczy i rozwiązły tryb życia. W 1485 roku odprawił żonę do zamku Burghausen, którego nie opuszczała już do śmierci. Z małżeństwa tego przyszła na świat piątka dzieci, dwie córki i trzech synów, którzy zmarli w młodości.

Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000​​​​​​​