Janicki Klemens, także Ianicius, Janiciusz (17 XI 1516 - I 1543)

Poeta

Poeta

Pochodził z rodziny chłopskiej, kształcił się w Poznaniu i Padwie (dzięki poparciu wojewody krakowskiego, Piotra Kmity). Doktoryzował się w 1540 roku, a papież Paweł III uhonorował go laurem poetyckim (poeta laureatus). W 1542 roku wydał tom najlepszych swych dzieł, ujęty w cykle (np. Trista, Variae elegiae, Epigrammata), wzorowane na poezji rzymskiej (na Wergiliuszu i Owidiuszu).

Największą popularność zdobyła elegia O sobie samym do potomności. Cieszył się uznaniem krytyki literackiej w XIX wieku (za liryzm, nastrojowość, ton osobisty), współcześni cenili go bardziej za żywoty królów polskich Vitae regum Polonorum (wydane pośmiertnie w 1563 roku) i arcybiskupów gnieźnieńskich (Vitae archiepiscoporum Gneznensium, wydane w 1574). Jeden z najświetniejszych polskich poetów języka łacińskiego doby wczesnego humanizmu. Wzorował się przede wszystkim na poetach rzymskich. Do perfekcji opanował technikę poetycką, był przede wszystkim lirykiem, ale tworzył również liczne epigramy.

Reklama




Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000

INTERIA.PL
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy