Jadwiga Żagańska (ok. 1350 - 27 III 1390)
Królowa polska, trzecia żona Kazimierza Wielkiego.
Wywodziła się z księstwa żagańsko-głogowskiego (stąd przydomek) i była córką księcia Henryka V Żelaznego oraz Anny, księżniczki mazowieckiej. Jej małżeństwo z królem polskim zostało zawarte w lutym 1365 roku we Wschowie, choć nie zakończyły się jeszcze intensywne starania króla w Awinionie o unieważnienie jego małżeństwa z Adelajdą heską. Mimo że papież Urban V udzielił dyspensy na nowy związek, to jednak nie legalizował go oficjalnie.
Jadwiga żyła z Kazimierzem Wielkim w związku nielegalnym, chociaż zaakceptowanym przez Polaków i sojuszniczy dwór węgierski. Kronikarz nazywa Jadwigę dziewicą słynną z urody i pięknych cech charakteru. Urodziła Kazimierzowi trzy córki, z których średnia Kunegunda zmarła w wieku dziecięcym, natomiast Anna i Jadwiga osiągnęły wiek sprawny. Po śmierci Kazimierza zaopiekowała się nimi i wyposażyła, zgodnie z testamentem ojca, królowa Elżbieta Łokietkówna. Ich matka, królowa Jadwiga, wyjechała na Śląsk, a po upływie dwu lat wyszła ponownie za mąż za Ruprechta, księcia legnickiego, z którym miała kilkoro dzieci. Pochowana w kolegiacie legnickiej.
Źródło: "Wielka Historia Polski" Wydawnictwo Pinnex, Kraków 2000
